de eerste week

..Aangekomen bij onze verblijfplaats was ik enigzins verbaasd over de kwaliteit. Voor afrikaans begrippen ziet het er super uit: een eigen kamer, badkamer en slaapkamer ( douche met warm water!).
In het ziekenhuis kwamen we Maria tegen die samen met ons de avond doorbracht. Onze eerst zondag in kameroen zaten we braaf om negen uur in de kerk en daarna zijn we samen met Maria naar Kumbo gelopen waar we afscheid hebben genomen van haar. Onderweg kwamen er allemaal kinderen op ons afgerend om ons te begroeten en veel starende ogen die ons nakeken.
Maandag: de eerste stage dag. In eerste instantie hebben we een uitgebreide rondleiding gekregen door het ziekenhuis, iedereen is erg hartelijk. De rest van de dag liepen we mee op de females ward en childrens ward. De diensten duren van zeven tot twee maar men gaat er eigenlijk vanuit dat je rond kwart voor zeven in de kerk zit wat we dan ook iedere dag doen.
Op dinsdag werden Charlotte en ik al gesplitst, ik kwam op de mannen afdeling terecht (tuurlijk ik weer:P). Het was erg wennen en ik had het idee dat ze al erg veel van me verwachtte. Op woensdag en donderdag draaide ik al gewoon de diensten mee, die bestonden uit het geven van medicatie, het inbrengen van infusen (in nederland nog nooit eerder gedaan dus erg spannend!), het geven van voorlichting aan patiënten, artsenvisites lopen en het controleren van de vitale functies bij de patiënten. In deze dagen heb ik wel erg veel geleerd, ik draag iedere dienst een boekje bij me waar ik alle belangrijke dingen in opschrijf. Hoe moet je je een afdeling voorstellen? Het ziekenhuis beschikt over verschillende wards. Deze bestaan uit privekamers en zalen waar ongeveer 8 bedden staan. Later zal ik hier nog wat foto's van laten zien.
Op vrijdag waren we vrij omdat het een nationale feestdag was, op die dag zijn we naar de markt geweest. En dan niet een markt zoals in Nederland maar waar de koeienkoppen gewoon op straat liggen! Maar het was wel erg leuk omdat ons buurmeisje ook mee ging, die ons ook een kookles heeft gegeven. (aangezien Charlotte en ik totaal niet weten hoe we moeten koken met de producten die we hier hebben)
Zaterdag hebben we lekker een dagje vrij genomen om in de zon te zitten en een wandeling te maken. Op zondag zijn we naar Njinikom geweest op bezoek bij Lisa en Yvonne. Dit was erg gezellig en leuk om te zien hoe hun wonen en hoe het ziekenhuis er daar uitziet. Het op en neer reizen het bezoek heeft ons een hele dag geduurd. Toen we 's avonds terug kwamen voelde ik me al niet erg lekker. De volgende dag ben ik thuis gebleven van stage. Mijn supervisor wilde toch dat ik even kwam en me na liet kijken. Dit heeft er voor gezorgd dat ik nu een heel ander beeld heb van de gezondheidszorg in Kameroen. Ik werd namelijk zelf patiënt voor twee dagen. Wat mij opviel is dat de artsen en verplegers niet direct vragen stellen aan mij maar aan Charlotte die in hun ogen voor mij moet zorgen en alles moet regelen. Ook is het zo dat wanneer je een onderzoek hebt je niet zoals in Nederland een afspraak hebt met een tijd maar gewoon overal binnenloopt ook al is er al een onderzoek aan de gang. Zo is er ook bijvoorbeeld maar 1 ruimte waar echo's worden gemaakt waar je dus gewoon naar binnen loopt en je kaart afgeeft. De onderzoeken die je moet doen, betaal je eerst voordat ze worden gedaan. Op een gegeven moment moest ik een x-ray maken maar er was helemaal geen personeel en de lampen waren uit, de tijd? 12 uur in de middag. Ik was de enige patiënt! Inmiddels gaat het weer iets beter maar blijf nog erg vermoeid. Ik heb vandaag voor het eerst weer een halve dag stage gelopen. Eigenlijk hoefde ik niet te komen en een sister (die zie je in het ziekenhuis overal, nonnen) dwong me om naar huis te gaan. Inmiddels is het woensdag en kijk ik terug op deze dagen. Ik had niet verwacht al zoveel te zien en mee te maken, de dagen zijn daardoor erg intensief en om zeven/acht uur ben ik kapot. Ook de vele onderzoeken die ik heb gehad, x-ray, bloedprikken meerdere malen, echo, ecg en gesprekken. Het eten is nog erg wennen en bestaat voornamelijk uit rijst. Maar het ziekenhuisavontuur wat ik tot nu toe mee heb gemaakt heeft er ook voor gezorgd dat ik nieuwe mensen heb ontmoet, zo ook een Duitse jongen die gezellig met ons wat heeft gegeten. (ook een patiënt in het ziekenhuis)
Ik ben erg benieuwd wat me de komende weken nog te wachten staat..